Ay (bir) şe/dir Şiiri - Hayrettin Taylan

-ay bir şe’ dir doğruluğun s/amanyolunda
arş ile ay arasında” şe “flu
örgesiz geceler sunuyorlar bahtıma
mamûl değil kamilliğim
oysa harın yanılsamasıdır közden göze ıraklar
Ara verilmiş özlemlerin can külündeyim
vuslatın genine damlıyor istemlerim
aşk fışkırtıyor faylarımdan

yıldızlar illüzyondur gece gözlerinde
seni gördüğüm rüyaların sanrısıdır gelişin
ağladığım da yalan
gözden öze ıslanan sevi akışıdır belkiler
Sere serpe yakınlığına takvim olmak hevesine yazılmışım demek
bu yüzden aşlık ve aşk benden sana ambar
bu yüzden tavırlar kalışlar benden sana çember
ç/özümsüzlüğün tinine salıyor beni misk_i amber

esrik uzaklarında üşüyen çocuktum
ecinniler sensizliğime anlattı ninniler
sar beni dedim kader
sardı beni keder
acının vahasındayım
semâ ile aklım arasında Kevserlerin akar uslatır beni
vakitsiz gidişlerden giydirdiğin aşk gömleğin ıslanır
senfonisi berraklara kayıtlı bir sen akar
sonsuzluğu yakar meteor düşen yüreğimden
ahesteyim bilinçsiz seni istemelerimle
ummanımın ağzında damlaların akraşı
akar gözlerin
yakar sözlerin
su ile sulandırılmış gitmelerde ıslanır umudum
maviye boyanmaz ayrılık
kendi karasını paklamaz karanlık
yeşilini yaşamak için orman olmaz kader
külbe-i hazanına razıyım
bensiz de olsa yaşıyorsun ya
budur maşukun isteme coğrafyası
kent kent büyüyorsun bende
budur meramım, budur ay ve “şe”