Ay Beyaz Gece Karanlık

Ay beyaz
gece karanlık
yıldızlar adalara dökülmüş
mum ışığında parlayan yeşil üzüm salkımı aydınlık
bir ben yalnızım sanki bu şımarık dünyada
içinden deniz geçen kent zehir zemberek ayakta
insanlar uykuya dalacak az sonra
işte o zaman içimdeki çocuk uyanacak
sessizliği dinleyeceğim
yokluğunu ezberleyeceğim
martı çığlıkları başıma üşüşecek
henüz erken geceye artık
gün defterinin bir sayfası daha açıldı
bak diğeri kapanmadan
sana defalarca sevgi yollasam
kırmızı karanfilin yaprakları arasında
hüzün kokan
ambalajından çıkartıldığında parçalanan
onu sakladığın yerde duy beni
bir anda gelebilirim yanına
beklemediğinde
beraber olabilirim belki de seninle
bir bardak suyun durulması esnasında
az bile olsa beraberliğim yıllarca kalacaksın aklımda
unutturmayacaksın
unutamayacağım
sözün kısası
sevda karanfiline ulaşamadığım zaman başlayan
lal rengi hüzün şarabıdır aşkım.