Ay Bedir (Ürkütür Bizi Karanlığın Sesi)

gecede yıldız festivalı
ay bedir
firarı yürekler sevmededir

yoksulluğum konuşur bu şehrin göbeğine her inişimde
ne zaman ararsam mutluluk yoktur adresinde
acılar aç kurtlar gibi dolanır peşimde

yoksulluğum üşür bu şehrin üvey evlat mahlesinde
güzel günlerin emekçisi çağımın bekçisiyim
düş suçlusuyum
bedir ay susar
geceleri yıldızlarla konuşurum
günleri hüzünlerden temizlemekten gelir yorgunluğum
sevdiğim yalnız senin bahar gözlerinde yaramaz çocuğum
ne zman kapısını çalsam çıplak gözlerinin
sevişmelere çıkar yolculuğum

uğrayamam bile o şahşahlı eğlence yerlerinin yanına
yoksul doğmuşum bu şehrin avuçlarına
kenar mahlesindenim bu şehrin
bakışlarımızda güllerin ezgisi
herkeste yaşama sevgisi
ürkütür bizi karanlığın sesi
üç kuruşa satılan ve kanatılan
aşklarla dolu
tükenen her günün heybesi

gözlerini zama açarken her şafak
bu kadar ucuzladı mı sevmek
beni canevimden vurur
insan olanı aptal yerine koymak
kolay olsa gerek hanımlar beyler
başkalarının emekleriyle doymak

kocasının koynundan çalmak gibi kadını
hayat veren biziz bu şehire
başkaları çıkarır tadını
sosyete eğlencede
ihanet izleri kalır gecede
kaç körpe fidan gözyaşlarıyla yıkanır

bizde paramıza göre değil sevmeler
vitrinlerden tanırsınız beni hanımlar beyler
vitrinlere asılı kalırım
haftanın beş günü çalışırım
yine de mahlemizin zar zor ayakta duran bakallından
ekmeği bile yazdırarak alırım
bir şey istese sevdiklerim yoksulluğuma yenilirim
ve utancıma saklanırım
ne zaman mayıs yüreğime uysam yasaklanırım

yaralı güvercindir ömrüm
gagasında kırık bir zeytin dalı
ve de sevdalı
kelepçeyide tanırım
efendiler hanımefendiler
mutluluğunuzda mutsuzluğum var
dikat edin bir gün gırtlağınızda kalırım

gecelerde karanlıkları yırtma ordusu
ay bedir
böylesi anlarda yüreğim firardadır
telaşlar boşuna
güzel yarınların anahtarı insandadır