Ay Balam Şiiri - Tayyar Yıldırım

Ağlamak sana mahsus ne güzel bir meziyet…
Silinmesin gözyaşın, yanağında kurusun.
Bakışların nefsime çok büyük bir eziyet,
Seni kulları değil, Yüce Rabbim korusun.

Gamzeler yanağında, bülbül yuvası gibi
Gülüşün seherlerde, gençlik sevdası gibi
Ellerin avucumda, bahar meyvası gibi
Değmeyin, duygularım her bir yanı bürüsün

Ay balam, gökyüzünde, yıldızları sayarım.
Gözlerinin rengiyle; tüm âlemi boyarım.
Çektiğin ızdırabı; ta derinden duyarım.
Bırak sevgin içimden, şaha kalksın yürüsün.

Gözlerini çevirme, yüzün dönsün yüzüme,
Ömrüme ömür katar, bir yatsaydın dizime.
Gülüşün rüzgârımdır, bağrımdaki közüme,
Güneş gibi, su gibi, hem berrak hem durusun.

Büyüsün de yüreğin, sevgi ile örülsün.
İnsanlığın, ahlakın tüm dünyadan görülsün.
Seni gören yürekler, ölüyse de dirilsin.
Yaşamamın gayesi, sen benzersiz birisin.

(8/2009/Konya)