Ay Ay Ay Şiiri - Afet Kırat

Bir ay varmış küçücük göz kırpmadan parlayan
Doğuştan yetenekli karaya ışık yayan
Kocaman gezegenler bu dünyadan uzaklar
Ay’ı alt etmek için kurmuş türlü tuzaklar.
Dedim ya yetenekli, ay düşer mi tuzağa
Ökseye yakalanmaz atıverir uzağa.
Büyük olsalar bile görünmezler dünyadan
Ay sönmez üfürükle uyansınlar rüyadan.

Ay dünyanın ışığı gezegen yaklaşamaz
Kayıptır karanlıkta boşlukları aşamaz
Düşlere düşüyor ay, süslüyor hayalleri
Gülümseyen yüzüyle çatlatıyor elleri.
Gözlerini kapatıp bazen hayal kuruyor
Işıktan bir mızrakla denizkızı vuruyor.
Bazen gamla doluyor gece yapıyor yayın
Tadına doyulur mu acaba dolunayın?

Bazen yolu uğruyor denizhıyarlarına
Zaten adı uğursuz kalır mı hiç yarına
Bazen sarmak istiyor sekiz kollu ahtapot
İzin verecek mi ay kırdılar binlerce pot.
Yakamozlar içinde vefalı dost arıyor
Bulduğunda saçını ışığıyla tarıyor.
Uydun olsa bile ay gezegenden çok yakın
Ey dünya! Kendine gel! Onu kaybetme sakın!