özlerinden aşan yeniden gelmenin uğultusu
üvey özlemlerime ayna
derin kaçışlarınla saf safa alınganlıklarım
birikiyor acılar ve ruhi serinlik
benden bir sen akıyor faylardan hatalarımın sınırına
orada beni vuruyorlar işvenaz leyliler
ben bene karışıyorum gece ve yıldızların kaçık anında
Ben size ne yaptım
Çağrı mı, armağan mı, ceza mı
Ne vardı böyle karşıma geçecek
Ben ne yazılar ne çizgiler yitirdim hatırlamadım
Ne var ki sizinki onlar gibi gitmeyecek
Devamını Oku
Çağrı mı, armağan mı, ceza mı
Ne vardı böyle karşıma geçecek
Ben ne yazılar ne çizgiler yitirdim hatırlamadım
Ne var ki sizinki onlar gibi gitmeyecek
muskasını takan kıskanç halimden eserler kalmadı
feleğin idris’i, yaralarımı yamalıyor
gayrı ben sularla özlerle gelmeni bentledim
gönder gözlerinin rengini gökkuşağıma
yedi renkte seni yaşasın son halim
yalnızlığı,beklemeyi ve özleyişi öyle güzel işlemişsinizki insanın hem aşık olası hemde ayrılığı yaşayası geliyor,her cümle her kelime kendi içinde anlam taşıyor Ben böyle şiirleri yakamozlara benzetiyorum Hangi taraftan bakarsanız bakın parlak bir hüzün vardır .kutluyorum 10+LİSTE
tayf, kendini çoktan aşmıştır
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta