Ay- Ana(türkoloji Şiir)

AY- ANA ( Türkoloji Şiir)

Baharın yarısı, yansımış yüze,
Dalında salınır, güller Ay-Ana,
Dönmesin mevsimler ne olur güze,
Ömrümü çalıyor, yıllar Ay-Ana.

Gece karanlığa, nuru düşüyor,
Yaz ayında gönlüm onsuz üşüyor,
Bu gönlüm aşkıyla, dolup taşıyor,
Yüzüne yansımış, allar Ay-Ana.

Ziyaretler gezdim, tuttum dileği,
Huzur saçıyordu, bana yüreği,
Sanırsın baharın, ender çiçeği,
Peteklere dolmuş, ballar Ay-Ana.

Baharı özledim, yazı özledim,
Gözlerim yollarda, onu gözledim,
Gezdiği dağları, her gün dizledim,
Yordu beni onsuz, yollar Ay-Ana.

Yar elinden bir tas, suyunu içsem,
Dere olup aksam, vadiler geçsem,
Ömrümün baharı, ermeden göçsem,
Onsuz dolmaz oldu, göller Ay-Ana.

AYANA(1): Saygı.
AYANA(2): Eski Türklerde kadın adı