Ay’a tutuldum Şiiri - Sema Görür

Sessiz, sâkin bir gecede
Ay’a tutulu verdim.
Önce beni görmezden geldi,
Gökyüzünde usul usul süzülüverdi.
Sonra aniden bana göz kirpti…
Nazlandim önce,
Ondan gözlerimi çevirdim,
Yeryüzüne baktim,
Ayaklarimi aradim, kanatlanmislar!
O, hiç bikip usanmadan
Isik tuttu yüregime, zifiri karanliklarda.
Sabirla ayaklarimin yerden kesilmesini bekledi,
Öylede oldu sonunda, Ay’a tutuluverdim.
Tam o anda,
O gökyüzünden kaybolu verdi,
Yerini çiglik çigliga bir yürege birakarak.
Artik bu yürek ne gökte, nede yerde
Yer ile gök arasinda bir yerde!
Ay’a tutuldum, geceye küstüm,
Ama ay’a küsmedim,
Küsemedim!