Ay'a Sordum Nerdesin Şiiri - Serdar Akkoç

Yokluğun hedef olmuş, gözbebeğim nemlenir,
Ok’um seni arıyor, yaya sordum nerdesin?
Gözlerin tavşankanı; yorgunluğum demlenir,
Sigaraya, tütüne, çaya sordum nerdesin?

Seni sordum sabrımın bıçak bileyişine,
Rüzgâr uğultusuna, kuzu meleyişine,
Günahsız bir bebenin rahmet dileyişine,
Oruçlu dudaklarda su’ya sordum nerdesin?

Ünlem gibi şahlandım, nokta gibi beğ’dim de,
Virgül gibi başımı yerden yere eğdim de,
Paraflayıp adını yıldızlara değdim de,
Güneşi avuçlayıp ay’a sordum nerdesin?

Örselendi alfabem; dediler ki ‘gamdadır’
Zühre gibi göklerde, Şirin gibi Şam’dadır
Kırk kez döndüm evreni; mahsunluğum lam’dadır
Harflerin celsesinde a’ya sordum nerdesin?

Gölgem gölgene hapis; kaşların karasında,
Tövbekâr bir meczubun imanlı narasında,
Ayak izin belirdi yerle gök arasında,
Ahımla helak olan köye sordum nerdesin?

Seni sordum; Azrail toprağımı deşerken,
Kül kadar tabutumu karıncalar taşırken,
Gözyaşlarım peşinde Hançerlenip koşarken,
Yalnızlık ganyanında taya sordum nerdesin?
Güneşi avuçlayıp ay’a sordum nerdesin?