Ay Şiiri - Tuçe Köngül

Ayın karanlık yüzünde
Yükselerek yürüyorum.
Senin izlerini takip ediyorum.
- belli belirsiz...
Nefes alamıyorum
bu kurak tepelerde.
Kanlar fışkırıyor gözlerimden
Parçalanıyor bedenim.
Peşindeyken senin izlerinin.

Seni buldum derken
kendime çarpıyorum.
Her yanımı sarmış
binlerce suretim.
Hep birlikte seni arıyoruz
dolanarak gölgelerimize...

Ayın karanlık yüzünde
Seni arıyorum, bularak kendimi...
Söyle bana,
görüyor musun izlerimdeki seni?