Ay Şiiri - Kadir Kaya1

Ay doğdu,
Gecenin bir yerinde,
Güzel memleketimin herhangi bir köşesinde,
Bir otelin beşinci katında oturmuşum,
Bir aya bakıyorum, hayranlıkla,
Bir muhteşem güzellikte ışıldayan, uzayıp giden
Doğu Karadeniz sahil yolunun parıldayan ışıklarına,
Akıp giden, kopup giden araçlara bakıyorum arkalarından,
Seni düşünüyorum sonra,
Gözlerin, saçların, bakışların, gülüşün,
Gözümün önünden bir bir geçiyorlar sırayla,
Tıpkı araçların kopup gidişleri gibi,

Öyle yakın ki ay bana,
Uzansam tutacağım,
Öyle bir güç var ki yüreğimde,
Adımımı atsam beşinci kattan aşağı,
Sahil yolunda giden tüm araçları yakalayacağım,

Yüreğimin sıcaklığında sarıp sarmaladığım güzel,
Bilirim özledin beni,
Aramıza mesafeleri ben koymadım inan,
Hapsetmedim kendimi buralara,
Lakin, aramıza nice sıra dağlar,
Dağlar gibi zamanlar girdi,
Uzansam tutamam ellerini,

Ne olur sen de bak balkonundan dışarıya,
Ayın doğuşunda buluşsun bakışlarımız,
Uzat ellerini aya,
Öpeyim avuçlarından,
Fısılda kulağıma özlemini,
Nice yolları aşayım,
Hayat denilen şu bitişli kısır döngüye,
Bir anlam yükleyelim birlikte,

Uzayıp gidiyor Karadeniz sahil yolu,
Uzayıp gidiyor ayrılığımız,
Oysa ömür eksilmekte,
En kötüsü, bunu bilmekteyim,
Farkındalık kaygıyı artırır biliyorsun,
Kavuşamayacağımdan kaygılanmaktayım,

Bir Aya bakıyorum,
Bir seni düşünüyorum,
Bir yola bakıyorum,

Hadi sen de bak aya, sen de bak,
Buluşsun gözlerimiz,
Gözlerinden öpeyim.

02.10.2010 ORDU