Ay Şiiri - Zeynep Beşen

yorulduğum yerlerimden
ellerimden sarıldım sesine
uyudum dinlendim!
kalktım dinlendim
sen bilmezsin kaç kere.
sakin bir gecede,
düzgün hecelerime misafir olduğunda
sen renginde serçe konu veriyor gönül haneme
mutluluğu çokta merak etmiyorum, senden sonra
mutluluk tanıdık geliyor bize
ahbabız artık konu sen olunca
kusuruma ver ef-kam
ölsem de kaybedemeyeceğim ilk şey sensin
hangi yöne baksan
güneş oraya döner
ay arkasından gelir
kaç binlik yıllık arsın bize
sen gelince yüzümüzü yırttık
göğsümüzü hırpaladık
bir zindana yusuf'un hali sorulmaz!
sen bizi gözlerimizden oku
kaç putu kırdığımızın önemi yok
sen gerçeğinden sonra
ellerimiz nazır -ı yıkarken musallada
kalbimiz sevindiğinden eğildi sana.