Avutmuyor Artık Hüzünlü

bir...

Yalan hayatlar yaşadım
nagah kaldırım sevdalarının seğirttiği..
Hüzün yüklü şileplerde büyüttüm
çocuk resmimi..
Gözlerinde boğuldum, yalancı denizlerin..
Olabildiğince karanlık ufuklara battım
Tek bir damla umut yağmadan üzerime..
Olabildiğince güneşsiz sabahlara uyandım..
An be an çürüdü yüreğim
arka sokaklarında senin.
Köprü altı gecelerinde her dem
ruhumu sattım..
Uzun kahkahalar attım suratına ay’ın..
Bu ucuz hayatın
en heybetli kahramanıydım..

Söyledikçe kandım
şarkıların albenisine..
Pörsümüş sevdalara, salamura şiirler yazdım..
Ne bekledim hayattan..
ne aldım...
Sen, ne istedin benden Aşk..
Her defasında sana neden kandım..
Mor güller büyüttüm, rüyalarımda
Kokusuz açelyalar..
Sanal yakamozlar biriktirdim
gönül rıhtımımda..
Sonunda, pazarlıklara boğulmuş dostluklar gibi;
hep yarım kaldım..
Hikayemi yazdım, taş duvarlarına kalbinin.
Geçmişi aforoz,
Geleceği kayıp hikayemi..

iki...

Ne sen
Ne bir başka hayal,
Avutmuyor artık avare gençliğimi..
Kan sızıyor saçlarından
akşam güneşinin..
İçtiğim zehirdir bu şehir.
Ama her gün, daha bağlanıyorum
acıtan ıssızlığına..
Her sokağına yazdım,
Havasına kattım, bu garip hikayeyi..
Benimle kavruldu kayın ağaçları.
Benimle inledi kanayan yalnızlığım..
Ne sen
Ne bir başka hayal..
Avutmuyor artık..