Boş ver renkleri,
göz yaşlarımız ortak demişlerdi,
Sonra fark ettim,
Ortak olsaydı paletimizdeki renkler:
kalbimizin sızısı:
söndürürcesine aynı şeye ıslanırdı...
Kiminin isten, dumandan,
Kiminin gözünü kör eden ihtirastan,
Kiminin yanan ciğerindendi de...
İnsanda timsahtan deri olunca:
Sen anladın taş gibi yürek,
Ben anladım vursan da duymaz inek...
Anlasana,
avutmuşlar bizi...
Kayıt Tarihi : 28.6.2016 16:29:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Not: Adrasanda yanan tüm ağaçlara, hayvanlara, börtü böceğe, taşa toprağa ithaf olur...
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!