Avutma... Şiiri - Mehmet Şahan

Türlü sıfatlarla günü bezeyip,
Kendini kandırıp, nefsin avutma! ..
Bol iltifatlarla dünü özeyip,
Kendini kandırıp, nefsin avutma! ..

Canından bir parça olduğun halde,
Kendini onula bulduğun halde,
Kanını kanından aldığın halde,
Kendini kandırıp, nefsin avutma! ..

Dokuz ay değil de dokuz dakika,
Kim ister bedende başka refika! ..*
Dil ile söylenen olsa raika,*
Kendini kandırıp, nefsin avutma! ..

Şefaat edemez babalar günü,
Hakkını ödemez analar günü,
Canını adamaz Fatmalar günü,
Kendini kandırıp, nefsin avutma! ..

Sevgini topyekûn güne yayınca,
Koskoca bir yılı bir gün sayınca!
Değeri olur mu? Sevsen doyunca
Kendini kandırıp, nefsin avutma! ..

Ayşeler, Fatmalar: Sevgili, Ana;
Bin ömür harcasan az gelir ona!
Öf desen zay olur emeğin ama
Kendini kandırıp, nefsin avutma! ..

Şahan der Mevlâ’nın fermanı kutsal
Canında cananın, dermanı kutsal!
Allah’ın her günü, her anı kutsal
Kendini kandırıp, nefsin avutma! ..

Refika: Ortak, arkadaş, eş, yoldaş…
Raika: Halis, saf, sade, katışıksız.