Avuntum Şiiri - Başak Hilal

Gözler karanlığa alışınca,
Karanlık bile aydınlık geliyor insana...
Yüreğim sensizliğe alıştı.
Artık sensizlik bile ölüm gibi gelmiyor bana!
Aynı arzu,aynı özlem yerli yerinde...
Gözlerim hala gözlerinin hasretinde,,,
Beynime kazıdığım yüzünün coğrafyasında hala ellerim...
Fakat tek fark var.
O eski hırs, o intikam duygusu,
İçim içimi yerken sölediğim sözler yok artık!
O taze acı, yerini buruk bir özleme bırakırken,
Ben yine sana hasret,
Ben yine sana uzak,
Ben yine gecenin bir saati sana yazıyorum!
Rüyalarımda, mutlu anlarımda, kederlendiğimde,
Hala seni yaşıyorum...
Özlemini dindirecek hiçbir sebep olmasa da,
Yaşıyor olmanla avunuyorum!