**Avuntu Şiiri - İmran Tekin

gün olur
yaşlı gözleri görmez olur yıldızlar
ıslanan toprak kurur
dökülen yaşlardan
bir gül biter
gülmeyi unutan gözler güler
esmeye başlar
yıllarca esmeyen
serin gece meltemi...
sensiz seyredemediğim
şafak sökümlerini
seyretmeye başlarım
seneler sonra
yüreğe düşen kor söner
aşka yenik gönüller şenlenir
yıldızlar halay çeker
hiçbir şeye tanık olmamışlar gibi...
ve insan avutur kendini
oysa
herşey için
herkes
yolun başındadır
başlamadan da göçüp gider...