Sen diyorsun ki,
Acı çektikçe kendime dokunuyorum.
Ben diyorum ki,
Acıyı üretken beyinler çeker "dünyanın" olmazlarını ister. Bir kayanın ucundaki gülü ister, denizlerin dibindeki mercanları ister, yaşamın tüm sotede kalmış görünmezlikleri ister. Bir tarihin izini taşıyan parçaların tozunu silmek isteyenler, acıyı da denizden ağ çeker gibi sine sine çeker. Az kalmış düşünceler rutinde yaşarlar bir dokunuşun tadında unuturlar belleklerini, küçük ama pahalı bir taşın avuntusunda atarlar bedenlerini yataklara. Görüntülerde bulurlar, görüntülerde kaybederler her şeylerini... Ben seni görüntülerde bulmak istemedim ondan mıdır kaybedemem beynimde..
Kayıt Tarihi : 24.4.2022 07:09:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!