İnsan!
Takvim ömürden kopan bir yaprak,
Her an taputu tanıyor insan,
Yere çalıyor bu kara toprak,
Günah yüküyle yanıyor insan!
Giden zamanlar geri gelmiyor,
"Keşke"lerle hiç kupa dolmuyor,
Avuntularla işler olmuyor,
Hayatı bitmez sanıyor insan!
Ölüm her daim bizi bekliyor,
Gece ve gündüz canı yokluyor,
Mezara sokup anı saklıyor,
Yalan dünyaya kanıyor insan!
Aymazlıklara gülüp geçiyor,
Akılsızlıkla zehir içiyor,
Hakkı bırakıp şerri seçiyor,
Derekelere iniyor insan!
Kazım Öztürk (ÖZTÜRKÇE) 24 Şubat 2017
Kazim Öztürk 2Kayıt Tarihi : 24.2.2017 08:28:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!