Avuntu. Şiiri - Ziya Gökmenoğlu

AVUNTU.

Bil ki adın her zaman, tam dilimin ucunda
Anmasam dertlenirim ansam kahırlanırım,
Sen geri dönene dek, yüreğim avucumda
Bu bekleyiş, bu çile, sürecektir sanırım.

Düşlerimin ufkunda kapkara bulutlar var,
Hep benimle oldular, sanki bugüne kadar,
Yıllar-yılı dinmeyen, bu hasret, bu acılar,
Döndüğün gün bir anda, dinecektir sanırım.

Bu hayat kumarında tutmadı asla zarım
Şans gülmedi yüzüme, düşlerim kaldı yarım,
Gece gündüz peşinden koşuşan umutlarım,
Elbet bir gün kalbine, varacaktır sanırım.

Gel kapıma çığlık at, vur kır tepin tekmele,
Kaldır beni yerimden, tut yakamdan silkele
Ne küser ne kızarım, bir kez dene gör hele,
Hasretim o gün sona, erecektir sanırım.

Dağ-taş nasıl yeşile bürünürse ilkyazın
Sende benze onlara, değişsin tavrın nazın,
Umut bu ya bitanem, belki bir gün ansızın,
Kara bahtım yüzüme, gülecektir sanırım…

İst. 10 / Haziran / 2011