duş al derler ağır bastığında hüznün,
dinleme onları,
kendini at denize
dibe dal nefesin yettiğince,
midye kabuklarından yaralar açılabilir ellerinde
çıktığında kulaç at hüznünün sanacağına,
belki tam bağrına inecek ateşi yangınlarının,
belki bir yumruk olup kalacak boğazında sövmek isteyipte sövemediğin küfürlerin…
ama kulaç at denize…
Elbette deniz senden gideni sana geri vermeyecek
Sen varsay ki alacaksın kaybettiğinden çok daha güzelini
Öyle kulaç at denize
Öyle kulaç at maviye
Kayıt Tarihi : 7.1.2011 13:10:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (2)