Avunduk... Şiiri - Mehmet Şahan

Sırtımıza basarak köşeyi kapanlara,
Payandalık yaparken ninnilerle avunduk!
Gücümüzden güç alıp yolundan sapanlara,
Masum gibi bakarken ninnilerle avunduk!
Onlar bizi dışlarken, biz onları savunduk!

Hangi gafil uyandı çıkarılan af ile
Gözlerimiz boyandı birkaç süslü laf ile!
Can gırtlağa dayandı her yapılan gaf ile
Mecrasından saparken ninnilerle avunduk!
Onlar bizi taşlarken, biz onları savunduk!

Gün oldu aldatıldık birkaç kaşık aş ile
Gün oldu oynatıldık baş olmayan baş ile!
Gün oldu kaynatıldık kaynamayan taş ile
Gözlerimi kaparken ninnilerle avunduk!
Onlar bizi haşlarken, biz onları savunduk!

İstekler hiç bitmedi, bine bölündü bir can,
Ne yaptıysak yetmedi, bayrak olsa da her can!
Mevki, makam gitmedi; fakirim oldu mercan,
Canımdan can koparken ninnilerle avunduk!
Onlar bizi fişlerken, biz onları savunduk!

Bir gün dinden dem vurup evliyaya özendik,
Çözdük “Vatan” bağını, eşkıyayla bezendik!
Kahramandık bir zaman, düşmanları üzendik,
Madalyalar takarken ninnilerle avunduk!
Onlar bizi okşarken biz onları savunduk!

Aymadan vatandaşı, ünledikçe soy diye,
Mutludur mülkün başı, dinledikçe toy diye!
Her gün şehit, gözyaşı; inledikçe oy diye,
Herkes ağıt yakarken ninnilerle avunduk!
Onlar bizi düşlerken, biz onları savunduk!

Şahan der ki ben bilmem, elbet böyükler bilir,
O böyükler uğruna her gün şehitler gelir…
Ne hikmetse sadece bizim muhitler ölür,
Kanlarımız akarken ninnilerle avunduk!
Onlar söze başlarken, biz onları savunduk!