Avunan Yüreğim...yıllar Sonra Neye Yarar...

Yıllar sonra döndüğümde,
Bu şehirde,
Bu şehrin buzlu caddelerinde,
Senden bir iz,
Senden bir giz bulamazsam,
Kokunu duyamazsam
günün en temiz saatlerinde;
Neye yarar bunca yaşamışlık..
Yaşıyor olmak neye yarar
Hayat denen bu sürgünde...

Yıllar sonra döndüğümde,
Bu şehirde,
Bu şehrin ölümden soğuk nefesinde,
Sert esintilerinde uçuşan karlarının,
Kaldırım eskiten yürüyüşlerinde,
İç çekişlerinde ömür törpüsü aşklarının,
Ne yapacağını bilmezken yapılan deliliklerinde,
Ve -en iyisi içip mayışmak- diyen şeytanın
şarap kokan gölgesinde,
Ve bilinmezinde en dipsiz sohbetlerinin,
Ve ay partilerinin gözbebeklerinde,
Senden bir iz,
Senden bir giz bulamazsam,
Kokunu duyamazsam
günün en temiz saatlerinde,
Neye yarar bunca yaşamışlık..
Yaşıyor olmak neye yarar
Hayat denen bu sürgünde...

9

Yıllar sonra döndüğümde,
Bu şehirde,
Bu şehrin utangaç yüreğinde,
Yaz görmemiş yüzlerinde insanlarının,
Hemşin pastanesinin en fasıllı demlerinde,
Kirli sarı afişlerinde sinemanın,
Ve gözlerinin hiç değmediği
köprü altı gecelerinde,
Ve teninde, umut saçan sonbaharın,
Ve avunan kalbim, delice seğirdiğinde,
Senden bir iz,
Senden bir giz bulamazsam,
Kokunu duyamazsam
günün en temiz saatlerinde,
Neye yarar bunca yaşamışlık,
Yaşıyor olmak neye yarar
Hayat denen bu sürgünde...

Yıllar sonra döndüğümde,
Bu şehirde,
Bu şehrin kıvranan bedeninde,
Öldüren tekdüzeliğinde, akşamlarının,
Sıcacık kucak açan arkadaş evlerinde,
Kanayan dehlizinde, dostluklarının,
Ve Çifte Minareli Medrese’nin
huzur veren bahçesinde,
Ve kaleminde, kaderimi yazan aşkın,
Ve hala senin olan yüreğimde,
Senden bir iz,
Senden bir giz bulamazsam,
Kokunu duyamazsam
günün en temiz saatinde,
Neye yarar bunca yaşamışlık..
Yaşıyor olmak neye yarar
Hayat denen bu sürgünde...