Avunamam Şiiri - İsmet Barlıoğlu

Neden bana yıldızlar kadar uzaksın?
Ve neden bana nabzımdan daha yakın?
Nasıl bir büyüsün ki; uzaklarımı yakın kılıyorsun
Ve yakınlarımı taşıyorsun en uzaklarıma?
Nasıl bir büyüsün ki;
Bazen taşıyorsun beni geçmişe,
Bazen
Yarına.

Dünle yarın arasında sıkışan bugünlerimde kalmışım,
Düne dönemiyor, yarına ulaşamıyorum,
Ellerim düşüncelerimin şakaklarında,
Dünle yarın arasında ayaklarım,
Yüreğimde bitmişliklerin yorgunlukları,
Saçlarımda eriyip gitmişliğim,
Bir büyük karasevdada geçerliğini yitirmiş
Kimliğim.

Eşini-benzerini görmediğim bir telaşla,
Seni arıyorum canla-başla
Tıpkı saman yığınında iğne arar gibi
Yahut su içinde bir cam parçasını ararcasına,
Aradıkça arıyorum,
Bana bir yardım eli uzatsana anam-babam,
Bulamıyorum.

Belli ki; hayallerin olacak tek avuntum,
‘Otur’ Deyince oturan, ‘Kalk’ deyince kalkan,
Bazen güneş altındaki durgun bir deniz gibi,
Bazen yaylada yükselen duman.
Ne yazık ki; hayallerin sen değilsin,
Avunamam.

(DEĞNEKSİZ ÇOBAN isimli Serbest Şiirler 'inden > 79-80/100)