Avucunda tuttuğun hayatlar

ince, kemikli parmaklarının arasında,
donuk ve mat, soluk
bir anlatımla ömürler var hayatından,
çok şey değişmiyor aslında,
zorunluluklar alıştırır,uzanıp kısalır,
silinir,tekrar yazılır avucunda

fark etmiyorsun,
ama merkez-i cihansın,
biliyor musun?
bedenen topraksın,ancak
kilden heykel gibi değil altından durursun
avucundaki hayatların sunağında...

bozkırlarda yazılan kanunlarıyla
tarihin kaybolan medeniyetleri
o yıkımdan saklı
bu zamana kadar kalan bir güzel

öfke,kibir,ulaşılmaz hisler
zırhla bürünen karakter,
onun altında ufalan bir kalp,
bazen sertçe seslenişleri, inleyen bir değer
çocuk bakışlarının kadın bakışlarının
çizimlerinin olmadığı, çizemediğm
yüz hatlarının,bomboş sayfalarım,
hafızamda kalan hayranlık
ifadesi zor,güç karışık

tarihimde evinimsin,
tarihinde cümleyim,
avucunda tuttuğun hayatlar.
koca bir dünyaya sığan küçük uç uca eklenerek büyüyen hikayeler
senin kraliçe olduğun bir mısır farazisi.
anlatılan anlaşılan algılanamayan,
sustuğum ağladığım,
yazdığım tarihim.
sence farazi mi mitos mu?
bence rüya..
yada hayale hedef demek gibi bir şey.

günahkarların avucunda tutunduğu,
tapınmayanın ise düştüğü bir dünyasın.
anlatımlarım kapalı ve bildiremediğim üslubumun altında.
o dünyada yer açarım, ama düşmekte fena olmasa gerek ellerinden,
hem saygıya deger bır öyküm yada şiirim olmamışken,
senın için, ellerin için ellerimden çıkanların
çok mu önemi var.

kast´ın acımasız dişleri gibi sırıtıyor güzelliğin.
tövbe etsem kutsal topraklarda,
geri döndüğümde unuturum,neden tövbe ettiğimi bile.
uyanmamak için yalvardığın dualar olur ya,
işte benimkisi böyle bir rüya.
uyanayamayım.

çok fedakarlıklar gören gözlerin,
duydukların,unuttukların ve unutamayacakların
perde çeker bir başkasının adına

bir gelen bir giden bir bekleyen adam...
nerde karşılaştı hangi hayat kavsağında,
kesişen yolların sonunda,
vardıkları yerde buldukları neler?
kısa konuşayım hayal kırıkları...

nefes alıp verirken bile anlattığın o kadar cok şey var ki
tabiatın izniyle yarım asır yaşayan biri olmasa,
son kıyam anında da nefes alıp versen,
tanrı bile insaf edipte bir devr-i alem vermez mi sanıyorsun bu kirli
utanılası hayatlara...