Güneş avuçlarında Şiiri - Demir Zengin

Avucuna koydum güneşi
Yüreğimin anahtarlarıyla kilitledim yüreğini
Ansızın çıkıverdi senin evrenin karşıma
Bir yerde,bir zamanda
Bir kuş kanat çırptı

Aşk en çok da ayakta durmaktı
Uğurlamaktı gidenden çok kalanı
Bir çocuğun ilkel sözcükleriydi
Konuşmayı ilk öğrendiğinde
Bir adamın çığlık çığlığa kalmasıydı

Avucuna koydum güneşi
Kirletilmiş tüm duygulardan arındırdım dünyamı
Tek başıma iki kişi oldum seninle
Virane kentlere senin heykelini yonttum
Susmayı öğrendim dinledikçe seni

Küçük bir yalanı vardır herkesin
Itiraf edemediği kendine dahi
Bir gerçeği,bir özlemi
Gelemeyecek bir gideni
Avucuna koydum güneşi
Ben seni özledim

Kendimi sana alıştırdım
Korkularımı yendim yirmi dört ayar yalnızlıkta
Doğumlarla ölümleri yanyana dizdim
Çirkinlik ve güzelliği hiç görmemiş gibi
Avucuna koydum güneşi

Ne aldıysam senden
Hepsini geri verdim
Adını yağmur duası koydum
Tam kalbime düştü yıldırım
Avucuna koydum güneşi