Hiç bu kadar özenir miydim
Bu kadar titrediğim üzerine
Ne vardı ve ne olabilirdi
Yalnızlık ormanından denize doğru inen
Dalgaların bile yumuşatamadığı falezlerdim
Hırçınlığım dünyaya hıncım kendime
Öfke sellerine kapılıp boğulan bendim
Bendim sular çekilince sahile vuran ceset
Her yeni gün yeniden dirilen bendim
Yeni ölmelere varmak için akşamı bekleyen
Hüzünlü şarkıların anlattığı yalnızlık
Ve yalnızlık şiirleri yazanda ben
Şimdi her dilde aynı okunan bir aşkın kıyısındayım
Yüreğimdir yüzümü okşayan dalgalar gibi köpüren
Mutluluğumdur içime sığmayan
Ve ümidim ve sensin beni yaşatan
Ey beni dipsiz kuyulardan çekip
Mavi semanın bulutlarına çıkaran
Bir cesedi yeniden dirilten melek
Sakın gitme,sakın gitme avucumdaki yürek…
Kayıt Tarihi : 21.3.2014 12:39:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!