Avucumda Zümrüdü Anka- 9 - Ellerimde Sevda

Bir sevgi büyüttüm ben
Bir avuç toprakla ellerimde
Güneşini bir anda gören ve öylece filizlenen

Bir sevgi büyüttüm ben ellerimde
Ama elimden gelmedi onu engellemek
Bilirdim zordu uzak güneşlerle sevgi büyütmek

Bir sevgi büyüttüm ben ellerimde
Güneşi çok uzaktı fakat suyu çok yakın
Kalbimden besleniyordu her şeyiyle

Bir sevgi büyüttüm ben ellerimde
Güneşini göremeyince yansımasıyla büyüyen
Hep boynu büküktür, yaprakları ise hüzünlü
Güneşinin gelmesini haliyle çiçekler açmayı bekleyen

Bir sevgi büyüttüm ben ellerimde
Artık köklerini salmış ellerimin her yerine
Bakıyorum ki ellerim kanıyor
Canım çok yanıyor
Hep böyle miydi, yoksa şimdi mi başladı acıtmaya
Fakat güneşi uzaklaştıkça acısı daha da artmakta

Bir sevgi büyüttüm ben ellerimde
Artık taşımakta zorlandığım
Yetmez artık güneşin yaklaşması
Yakmalı ellerimi güneşin kendisi

Bir sevgi büyüttüm ben ellerimde
Yarın belki de güneşini kaybedecek olan
Ama söküp atmayacağım ben onu ellerimden
Ekeceğim kalbimin toprağının en güzel yerine
Belki öğrenir orada güneşsiz de olsa çiçek açmayı
Ben koparırım o çiçeği her mayısta
Ve fayda eder belki, köklerin ellerimde bıraktığı izlere...