Avucumda Zümrüdü Anka- 42

Yüksek bir tepeden bakıyorum Ankara’ya
Pusudan görünmeyen uzak yerleri
Sanki deniz varmış gibi izliyorum
Sade akşamları biraz seviyorum Ankara’yı
Işıklar içindeki şehri, ışık deniziymişçesine seyrediyorum
Pişmanlığını duyuyorum
Senle hiç deniz kenarına gitmeyişimin
Seni ilk bir deniz kenarında görmeliydim
Özlemini duyuyorum
Hiç tatmadığım senle deniz seyretmenin
O yüzden bekliyorum rüyalarımda seni
Bir deniz feneri kenarında

Sen bakma Ankara’yı suçladığıma
Kusurlu zaten senden uzaktaki tüm şehirler
Belki sözlerimi sana duyuramam ama
Kusursuz şehirlerde yaşamayı ne çok isterdim

Bahar gelince Ankara bile güzelleşti
Ben her baharda seni ayrı bir anarım
İlk bir bahar günü görmüştüm seni
Bir bahar günü başlamıştı tarihim
Renklenen ağaçlar muştularken seni
Bir baharda takılı kaldı ömrüm
Meyve vermedi ağaçlarım sen gelmeyince
Soldurmadı çiçeklerini ama gönlüm
Dalında sen kokan, sen gibi güzel çiçekleriyle
Kalacak ömrünün sonuna kadar gönlüm

Bir sabah çıkacağım evimden
Hava ayrı bir güzel olacak
Beni her sabah uğurlayan saksağanlar
Kuyruklarında ayrı bir renge sahip olacaklar
Uzaktan gördüğüm çiçeklerin kokuları gelecek burnuma
Ankara’ya deniz kokusu gelecek
Anlayacağım ki asıl bahar gelmiş Ankara’ya
Sen gelmişsin...

Ürkekçe yürüyeceğim sokaklarda,başım öne eğik
Bakamayacağım etrafa
Seni tekrar görmeyi kaldıracak mı kalbim
Bilemeyerek...