Avucumda Zümrüdü Anka- 39

Yollar erişti işte bir deniz fenerine
Oturdum yanına
Seni düşlüyorum Zümrüdü Anka
Ben artık senin uçmadığın gökleri izliyorum

Seni gördüğüm son anı hatırlıyorum
Kanat çırpışlarının sesi hep kulaklarımda
Ben uzakta dahi kanadındaki rüzgârdan kavrulurken
Sen ardına bir kez bile bakmadın Zümrüdü Anka

Gittin,
Gittin ama ben hâlâ Kaf Dağı’ndayım
Masaldan kopan sensin
Ben bu dağdan göçemem
Masalsı hatırandan kopamam Zümrüdü Anka

Tanıklar hep gittiler
Bir ben kaldım hatıranla
Şimdi anlatsam inanmazlar gerçekliğine
Bu yüzden bu son ismini anışım
Dilimden de uçup gidiyorsun
Artık yalnız kalbimde izin Zümrüdü Anka

Uç
En uzaklara uç
Yalnız, nerede bir deniz feneri görsen
Beni hatırla...