Avucumda Zümrüdü Anka- 32

Gözlerinde çaresiz kaybedişler okunuyor
Yarın onlarda öğrenecek yalan söylemeyi
Sönüyor gözlerinin içindeki ışık
Sönüyor birer birer
Küçükken gökyüzünden topladığın yıldızlar

Korkardın, çıkaramazdın ayağını yorganından
Hayaletler sarmışlardır diye her yanı
Saf kalbinin örtüsü yırtılırken her yerinden
Nasıl saklanacaksın şimdi kötülüklerden

Kucak dolusu sevmelerin vardı
Kocaman sarılmaların
Bunlara kocaman yürek gerekti
Unutmadın sarılmayı lakin
Olmayacak yarın kollarını kaldırmaya mecalin

Uyan
Bu ninniler küçükken dinlediklerinden değil
Annen öperek uyandırmaycak seni
Ara, bul hakikati
Sadece o uyutmaz seni