Avucumda Kalanlar... Şiiri - Orhan Bozdağ

avuç dolusu umudum var
ve bir kaç küçük mutluluğum
ve biraz gözyaşım
vede hatıralarım...

senden ve sensizlikten arta kalanlar bunlar
ama sanmaki kaybettim seni
sanmaki yaşayamıyorum...
ben her bedende seni buluyorum...
her gözümü kapadığımda da sen...

günler eskisinden daha kötü geçmiyor açıkcası
hatta bazen mutluyum bile diyebilirim
kimizaman komple unutuveriyorum seni
saatlerce telefonu elime bile almadığım oluyor inanabiliyor musun
günlerce şiir yazmıyorum hatta
onu bırak. bazen ağzımdan güzel bir söz bile çıkmıyor :)

çok şey verdin bana
ömrüme çok şey kattın teşekkür ederim...
benden götürdüklerin; sevmek, mutlu olmak, inanmak, ağlamak
üzülmek, sevinmek, hayal kurmak, özlemek, inanmak
ve hatta bu böyle uzayıp gider...
ama yinede boşver
diyorum ya üzülmüyorum da arık ;)
yani kafaya takacak pek bir şey yok aslında
ağlamıyorum da. çünkü değmiyor hiç bir şey
hiç bir şey seni özlemek kadar koymuyor başka bi deyişle
e şimdi seni özlemeyide atlattıktan sonra
hiç bir şeyi özlemiyorum da
sana olan inancımı kaybettikten sonra
inanmaya değer başka birşey de göremiyorum...

sana çok teşekkür ediyorum..
çok şey götürdün benden
ama her götürdüğün de bir şey kattı hayatıma
mutlu olmak filan çocuk oyuncağı..
büyüdüm sayende teşekkür ederim
gülmek filan. dıvstan dıvstırıktan
boş işler yani bunlar
hayattan keyif almak için felan niye

niye yaşıyor ki hem insan oğlu?
neden inanmak zorunda insan birşeylere?
üzülmeyi neden seviyoruz ki ırk olarak?
ve böyle uzayıp gidiyor artık soguladıklarımda

işin kısası
yani anlayacağın
içine ettin belki hayatımın ama
boşver.
üzüldüğümü felan düşünme
artık yok bende öyle hisler
he birde son olarak
mutlu olabilirsin...
ben artık gerçektende senden başkasını sevmeyeceğim...

çünkü inanmıyorum artık aşkada
oda sayende. yani bi teşekkürde kendine :)