Karaydı, kapkaraydı gözlerinin rengi
Yanağında gamzesiyle meydan okurdu umarsız hayata
Ne bir kış bilirdi gözlerinin renginde ne de gece
O hep aydınlığa dönüktü
Elleri nasır tutmamıştı daha
Tutacağa da benzemiyordu
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta