Gecelerde tanıdım açlığı hep,
Uyku aralarında ağlamayı, çaresizliği;
Yaşamı tuttum boğazından hep,
Yalnızken, sensizken, uykusuzken.
Hakedileni istedim yalvararak ,
Gözlerimi diktim duvarlara sık sık ,
Küllüğü doldurdum izmaritle sabaha yakın.
Kaç kez daha doğacak şu güneş,
Kaç kış daha soğuk kesecek buraları,
Ya da yaz kaç kere daha yakacak ,
Bilemiyorum...
Ama ben, yaşamın aslını sunacağım sana,
Avuçlarımdan, avuçlarına.
Gürkan KuzuKayıt Tarihi : 2.8.2005 13:33:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!