Avuçlarımızdaki Sonsuzluk Sırrı

Ayışığı ve gözyaşlarıyla dolu bir ses
Karla kaplı durgun sonsuzluklarda mecalsiz bir nefes
Dağların bellerini saran mavimtrak sisler
Üzerinde yaşadığı karlar kadar saf gözler
Isıtıcıdır karlara doğan güneş kadar
Durudur çaresizce akan nehirler kadar
Ve melankolik fiyordlar kadar füsunkâr
Mahcuptur aşılmaz dalar kadar, hemen kaçar
Naif ve zariftir baharın gümüş damlaları kadar

Ah Nora, Nora...
Ben hep sende ve seninleyim hep sen kadar

Bak yosun gözlüm göklerden şiir yağıyor
Apollon gönülleri şiirlerle efsunluyor
Bir sonsuzluk sırrı avuçlarımıza düşüyor
Bir tebessümün Hürmüz'ün incilerinden güzel geliyor
Uzak bir Elysium'da bize adanan ülkeyi görüyor