Dil sundu, esareti avuçlarında
Sevme yasaklandı, gözlerle gönüllerle
Sandı dayanacağını prangalarda işkencelere
Ağlamayı zannetti gardiyan
Yumdu gözlerini döktü içini,
Taş duvarları okşadı
Yalnızlığına güvendiği ve sırdaşı olduğu için
Yalnızlık ağları ağlattı,
Dayandı yinede ölürken ölmemek için
Dedi
-Farketmez yıllar kazansada.
Farketmez yıllar kazansada dedi ya
İtti gönlünü bir tarafa
Bağ bozumu bıçağı saplandı yüreğe
Takati kalmadı yaşamağa ve sevmeye
Çaresiz
Minik minnacık bir parçacık sevdi yaşadı.
Minik minnacık sevdi yaşadı amma
Can evinden yaralandı
Sıktı yumruğunu göklere, maviliklere
Kabaran yüreği köpükten ibaret kaldı
Bir Şövalye asilce meydan okudu karanlıklara
Ağladı..vurmak için kafayı aradı yedi direk
Yalanlı dünya, riyakar hemde sahte
Yaşamaktan ar geldi
Öldü gülerek.
Kayıt Tarihi : 14.3.2007 11:39:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Zamanın kıyemetini bilmeden hovardaca harcanırsa, sonra geri döndürmek imkansız olur geçen yılları.
TÜM YORUMLAR (1)