Avuçlarımdan Kuğular Havalanır

Bir çocuk boğulur anne diyerek hıçkırıklarımın girdabında.
Bazen bir kapı aralanır gül kokusu dolar gece rüyalarıma
Avuçlarımdan kuğular havalanır şelaleler dökülür ellerime
Girmez içeri bir aydınlık karanlık kalır gözyaşlarımda kuş

Bir türlü yaşayamam ben bütün giyotinler alır başımı keser.
Bana gülmek yok senin ellerinden sonra hayatım uçurum.
Bütün kaburgalarım kırık daima selam okunur bu şehirde
Camiden cenazem kaldırılır kuşlar ellerimden yem yemez

Bana bıraktığın kaldırım taşlarını söker atarım yerlerinden
Kuşlar kaçar avuçlarımdan özgürlüğü yakayamam sen ile.
Yalvararak senden aşk dilenemem ki parmaklarım morarır.
Çekip giderim cami avlularından el açmam güvercinliğine.