Avuçlarımdaki Hasret Şiiri - Güner Demirci

Uyandım bu gece,
Rüzgâr öyle sağır,
Ve öyle dilsiz ki gökyüzü,
Hüzün çöktü ağırdan,
Öyle sığmaz oldum ki gökyüzüne.
Düşünüyorum dolunaya bakarak.

Derin bir nefes alıp,
Koklar gibi maviliği,
Rüzgârı öper gibi,
İşte mutluluk budur, diyorum,
Titriyordu yıldızlar,
Karanlıkta kaybolarak.

Hep aynı özleyiş,
Hep aynı bekleyiş.
Suya attım sesimi,
Sesim duyuldu ırmaktan,
Türkü oldu dilllerde,
Geceyi aralayarak.

Sonra, oynadı dolunay,
Nazlı nazlı, yavaş yavaş,
Aydınlattı ortalığı, çatladı gökyüzü.
Şafakla gün ışığına bakarak
Karanlık dönüştü maviye,
Açıldı gecemin kapısı kıskanarak.

Güneşle doğdu aydınlık.
Şafak söktü umutlara.
Verdim yüreğimi açarak,
Gül kokulu yeni hayaller kuruyorum,
Avuçlarımdaki hasreti bırakarak.

Güner Demirci /21.01.2024