Avuçlarımda Sevdamın Hüznü

Avuçlarımda sevdamın hüznü,
Titreyen bir yaprak gibi duruyorlar.
Geceden ödünç aldığım karanlıklar,
Suskun bir yangın gibi içimi kavuruyorlar.
Gözlerinde tükettiğin kaybolan yollar gibi,
Ne gidecek bir şehir ne dönecek bir evim kaldı benim…
Alaycı bağıran o sesin hala rüzgar gibi tenimde,
Ama artık kalbime tembih ettim
Korkudan adını bile fısıldamıyor nefesim.

Gözlerim bir vakit ışık taşırdı,yılmadan yıkılmadan..
Şimdi ise bir zamanlar inandığım yalanlara
içimde sevda hüznü büyütüyorlar,
Oysa bir zamanlar sesin, nefesin ve gözlerin
söylediğim en güzel şarkımdı benim,
Artık gözlerin olmadan bakıyorum hayata,
Ve ben hala aynı yerde, aynı yasla.
Sahibi olmayan kör bir rüyanın içinde,
sessiz ve kimsesizce…