Avuçlarımda Deniz Kabuğu Dolusu Gam

AVUÇLARIMDA DENİZ KABUĞU DOLUSU GAM
Yine bu akşam
Kadıköy’ü beledim hülyalarıma.
Öylesine teşne idim sabahlarına.
Yürüdüm yine fenere kadar,
Avuçlarımda deniz kabuğu dolusu gam.
Gözyaşlarımı alıp da kirpiklerimin ucundan,
Kutsadı beyazlığıyla ay.
Sultanahmet kadar eski,
Sultanahmet kadar büyülüydüm o an.
Dolaşasım vardı şadırvan şadırvan.

Kemendi ulaşsın istedim boynuma Marmara’nın;
Çekip alsın nefesimi nefesine ,
Ve bassın beni bağrına.
Yosun kolonyası sürsün Topkapı’da yarama,
Uyruklu uyruksuz cariyeler.

Bir tutam rüzgar kaçsa içime
Diye iç geçirdim sonra saatlerce,
Keşke bir lokma cinnet kopsa;
Ya İstanbul alır beni
Ya ben İstanbul’u diyebilsem.
Gün ışıldarken satır satır
Sevabında erisem arınsam kuşluk vakti…

Yeniden yıkar mısın ruhumu, ey İstanbul!
YUSUF GÖKBAKAN