Avuçlarımda Aydınlığım

Geceleyin ağladım damla, damla düştü
avuçlarıma aydınlığım. Ağaran sabahlara kuş
oldu içim. Pır, pır parıldayan akan şelalenin
suyundan içtim. Sır oldu söylediğim barış
türküsü şelale ile sevişen değirme ne.
Boynu bükük kır çiçeği binlerce sevdalar için
koparılan türküleri fısıldadı bana. Al kanlı
sancılar da, topladım ben çiçeklerimi.
Tunceli, Tunceli örselenmiş tarihe
duydum binlerce gül ve sardunyalı
bahçeleri. Türkü gibi fısıldasın Tunceli
sana da, ona da. Bıraktım ruhumu göğe
gittim Medine'ye. Dünya oldum eğildim her kulağa
Söyledim türkümü Türkmen kızı tadında.
Köprüler kurdum masallarda
Anlattım içimdeki sus-duramadıkları mı,
suskunluğum çığlık gibi düşerse
yüreğime o zaman huzur kapusun da,
ben kendimden geçerken benim
ağaçlarım yeşerecek. Fakir sözlerim
bana gülümseyecek. Tennureyi giymek
gelinliğim olacak. Dua, dua fakir
sözlerim kısmeti olmuş yüreklerde aşk
olup verilip aşk diye satılacak. Hece,
hece kum taneleri kar taneleri yağmur
Yağmur aşkla var olmuş sen. Evet sen
aşk sensin sen. Sen sende ki, bilmeceleri
keşfet'sen Dünyasın o zaman sen. Aşk her
şeyde nesle nesle mücevher. Gözlerden vicdana
akan nehir, olduğunu Birden bire gece birden bire
güneş olduğunu, hissettiğin her an, ben
cennetleri yaşayacağım. Koca köprünün
temeli bitecek İçim de. Sen evet sen Dünya
olacaksın. Ben bambaşka Dünyadan
elim de, huzurun kitabıyla bu aşklara
dua edeceğim.