Avuçlarımda Şiiri - Sadettin Kaplan

Nerde gecelerde o renk, o dekor?
Kuşlar yıldız yerdi avuçlarımda…
Harladıkça koynundaki iki kor;
Zemheriler terdi avuçlarımda…

Gömülürken yüzüm sıcak bir kara,
Kaçardı dolunay karanlıklara…
Saçların yağardı samanlıklara,
Gözlerin biterdi avuçlarımda…

Ererdi Mevla’ya adaklarımız,
Yeşerirdi cümle budaklarımız.
Bir ateş yakınca dudaklarımız;
Dumanlar tüterdi avuçlarımda…

O son kıvrımında son dönemecin,
Perçinlerdi bizi beynimdeki cin,
Göğsünden fırlayan iki güvercin
Eriyip yiterdi avuçlarımda…

Aydınlanıyorken dağların ardı,
Dolunay gönlümü göğe asardı,
Seher vakti cümle kuşlar susardı;
Ellerin öterdi avuçlarımda…

Beni bırakıp da gittiğin zaman,
Yıl giyinip asrı kuşanırdı an,
Ruhumdan yolduğum yalnızlık inan
Ölümden beterdi avuçlarımda…

Nerde gecelerden kalanlar güne?
Yarınlar yüzünü dönüyor düne.
O demden bir eser sevda üstüne
Kalsaydı yeterdi avuçlarımda…