Sevdanın ovalarına düştüm yar, avuçlarım terliyor gözlerinde
Beklemem artık mevsimsiz yağmurları, beklemem cemreleri,
Sensin bütün rengim, sensin zifiri karanlığımı bölen kutsal ışık
Bir şiir, destan oldum, büyüyorum ‘sevdam’ diyen sözlerinle…
Dillerinin doğurgan ovalarına düştüm düşeli, yüreğime ‘can’ sözlerini sürdün süreli, acılarla örülü bu yüreği sevdin seveli ustura ayazlarım bitti, köklerime yeniden can yürüdü, düşlerimdeki kabuslarım sonlandı yar. İçimdeki incinmiş ve incelmiş sabırlarla, sazlıklarımda boy veren hasretlerle, gecemin denizindeki kahırlarla, avuçlarımda biriktirdiğim göz yaşlarımla, bomboş bir yitiklikle, dizginsiz bekleyişlerdeydim.
Ülkeme düşünce sesinin tınısı bütün ırmaklarımı kardelenler kuşattı. Rengarenk bir gök kuşağı aylar sonra yeniden kraterlerimi boşalttı. Unuttuğum, belki de acılarımın kuyularına attığım bütün sevda sızılarım çocukların çığlıklarıyla bana geri döndü. Titreyen ellerim, nemlenen gözlerim ve kilitlenen sözlerim başka yüzyıla indirdi beni. Yar, karlarımı eriten, sevdamı yeniden dirilten yar, seninle bu yürek aşkın otağına yeniden bağdaşını kurdu bu bahar.
Yüz lira maaşlı kibar bir adam.
Evlenir, sedire taşınırlar.
Mektuplar gelir adreslerine:
$en Yuva Apartmanı, bodrum kati.
Kutu gibi bir dairede otururlar.
