Avuçlarım Ben Dolu Şiiri - Turan Tuncer

Harran'ın yanmış yüreği kanatır gözlerimi,
Uzansam da tutamam kayıp giden yıldızları-
Kahrolsun böylesi yazgı.
Yarın umut diyordun kirvem!
Bu gün için,
Bak sularda yandı,
Bu güne bıraktığın umutlarda.

Avuçlarımda ki yazgısız yazların kar sularında
Kimliksiz yangınlarım birikir
Düşe kalka yaşanan esaretime türkü olursun biriktirdiğim acıların içinde
Sese çağrılmıştır bir kez,
Vurgun yemiş nice ağıt varsa.
Acının adresidir yaşadığın coğrafyanın yazgısı.
Ardımda biriktirdiğim,
Ölümlere bakmaktan dönmektedir türkülerim.
Yusuf’u attıkları kör kuyular haykırır tarihe cılız feryadımı,
Kalkın ayağa göğün biriktirdiği kedere inat yeşertin başakları.
Ben gözlerinizdeki bereketin adını arıyorum gözyaşlarınızda.

Ey insan sordun mu?
Toprağın sessizce ağlaması ne içindir?
Sormuyorsa zamansız ölümün yazgısını.
Ne içindir hayatın ellerinden sıkıca tutmak?
Bir ölüm benden, bir ölüm ondan sinsiliğinde.
Sessizce adım geçer tutanaklara,
Kan kadar uzağa düşer tenim
Yaşayan tanrılar bağışlamaz,
Aklımda yarım kalmış heveslerim.

Yazılmamış tarih olur güneşi tanımayan çocuklar
Ölüm; güneşin gözleri olur ışığın kör yanına.
Yüreğime bahar düşer gönül takvimimden
Fırat; adımda ölümü bir kez daha kutsar yiğitçe,
Ben Fırat’a koşarım doludizgin avuçlarım ben dolu.

Güler ZERE yoldaşa
Alkadraz_Kuşçusu
27 Ağustos 2009 İst
www.turksiirmektebi.com