Avuçlarım Şiiri - Zafer Demirel

Yüzümü kapattığım anlarda ilk gördüğün şey,
hayat izim avucumdaki, bitmesini istediğim belki.
Sevgilimin elini tutarım avuçlarımla,
yada bir tabanca kabzası nefretle.
yakarırım mevlaya, daha yukarı kaldırarak avuçlarımı.
bazen bakarım sadece,
parmağımla yine hayat çizgisine dokunarak.
günahlara girerim, sevaplara,
sevgilime çicek alıp vermişimdir, avuçlarımla.
yanaklarını saklarım sevdiğimin,
avuçlarıma alır öyle koklarım saçlarını,
bazen bir çocugun başını okşar,
bazen kendi başıma vururum avuçlarımla,
ve kıyamam baka kalırım avuçlarında tuttuğu, avuçlarıma,
erkeğim yaa, avuçlarımla silerim kimsenin görmediği göz yaşlarımı,
azmı eziyet etmişimdir, deli gibi alkışlarken müziğimizi,
beni avuçlarıma sor, bana değil
sana her ne hissettirdi ise o benimdir avuçlarım değil...