Avuçlar dolusu yaşamak Şiiri - Necdet Ar ...

parmaklarını saya saya tüketiyorum günleri
gide gele aşındırdığım kaldırımlarda
gördükçe silüetimi kıskanıyor camekanlar…

hep benzer takvimler
yirmi dört saat boyunca dinmiyor ulumaları
sokak köpeklerinin
akşamdan kalmalar yıkılıyor kapı önlerine
kim bilir neleri saklıyor ceviz kokulu odalar

ama bu sıralar uykularım kısalıyor geceleri
durmaksızın acı acı ötüp duruyor klaksonlar

ben sabahlara değin ellerini tutarak dalarım uykulara
bir karınca usulca yürür sol yanımda duyumsarım
birbirini saramayan kollarımız arasında
boğulur rüyalarım
isli sobalardaki fındık kabuklarının çıtırtısı gizler
yanarken,yangılarımızı

günleri parmaklarını saya saya tüketirken
omuzlarımdan çılgın şelaleler gibi kaymanı isterim

bir okyanusun karşı sahillerinden
yıllar yılı boşu boşuna bakışıyoruz
ama ne yapsak ne etsek uslanmıyor gözlerimiz .

ipince zarlar çekiyoruz bütün derinliklerin üstüne
ellerimizde adını yitiren bir yokluk duyumsayışı
renkler başkalaşıyor ortamızda duran kocaman palette
ne yapalım

sen aklıma dalgınlıkları yığıyorsun
çöküyor günler kumdan kaleler gibi
birbirimize yetmezlikleri sarıp duruyor kırık çıkrık

böyle böyle çoğalıyor demek ki günlüklerimiz
gümbür gümbür atarak yüreklerimiz

hep ters köşede duran yenilgilerin yanındayız ikimiz
dalgalara yanaşıyoruz hatırlarını almak için
biz nereye yürüyoruz ne zaman yürüyoruz
ayırdında bile değiliz

yine de yeni bir yılı daha getirir parmakların bana
denizlere katışan sabırsız nehirler gibi
inadına çoğalarak yürür sevdamız yarınlara…