“Kır zincirini” demek vardı
Ya da kopmalıydı inceldiği yerden
Veya içip gitmeliydin
Kendi damıttığımız zehirden…
Bahar geliyormuş
Leylekler göçüyormuş
Sular ısınıyormuş
Olsun…
Yaz kapıya dayandı
Kurumakta zihnimdeki boşluğun
Unuttur kendini,
Göm sesini yerin yedi kat dibine
Bir sarmaşığın esareti gibi
Avuç içlerimde çoğalıyorsun…
Kayıt Tarihi : 7.4.2012 14:43:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (3)