Avuç İçinde Şiiri - Bahadır Arif Mete

Canımdan öte can!
Soy yanımdan arta kalan…
Yokluğunun kuytusunda,
Oynatamazdım parmaklarımı.
Yüreğim…
Nasırdan tutar olmuştu!
Göz mü görmüşüm ben?
Hepsi, bir çift göz işte!
Kör iken geçen senelerden,
Oysa…
Mühürlenenmiş gözlerin!
Ses mi duymuşum sanki?
Sussun şimdi dilim,
En heyecan verici an!
Ben seni duyanım.
Canımdan öte can
Sol yanımdan arta kalan…
Masum idim…
Başım önde!
Yetimler gibi kalabalık kapılarda,
Kaldırımlardan ayrı,
Ayaklar altında..!
Sonbahar gibi düşendim,
Bir tek;
Sana süslendim!
İçten içe sessiz…
Kış bazen,
Diri diri toprağa kimsesiz…
Zemheri gibi Sen’siz!
Canımdan öte can!
Sol yanımdan arta kalan…
Eleklerden geçip elendim!
Ummana dalıp,
Gömüp başımı kuma…
Defterim gam ile dürülen idim!
Derin bir uykuda ölüm,
Gözyaşıma matem katıp…
Kimi uyanışım!
Şimdilerde ise;
Avuç içlerine cenneti gizledim..!