Avuç İçi Şarkıları Şiiri - Hatice Hamarat

AVUÇ İÇİ ŞARKILARI
Bıraktığın yer,
Aşkı, sevişilmiş akşamları
Başlamak bıraktıklarından uzanarak
O gizli, ham nesneye
Sürüklenircesine…
Uzaydaki Ay insana ne denli ulaşılmaz gelir de
Avucuna ufaladığın tozları kadar
Evet! O kadar erken pes etmek
Sevgilinin saçlarında uyanılan güneşli bir güne
Rüzgârların bütün ıslıklarında o Rönesans kadını
Vakti dar, zihni kan, ağzı nar
Geniş omuzlarda kurumaya bırakılmış
Kıdemli acılarda hep bir şifacı bekleyen
Sessizliği öteleyen
Yorgun kadın!

Bende halsizim sana git demekten
Çılgın travesti gecelerinde, Rus votkalarında ve cinnette
Yemin etmişken seni inkâr etmeye
Yansızım sana eğilirken
Son yudumları saklayan şarap şişeleri
Devrildi devrilecek yüreğimin ortasına
İhtimalimiz eteğinin uçlarında
Sürünsün istiyorum delice

Mayısın bir mevsim olduğunu
Unuttum elbet
Kirlendi tüm sularda oksijen
Yüzünü ıslattığın her spermle,
Vakitsiz gidişler doğacaktır şüphesiz
Kadıköy vapurunda elindeki ince sigaradan
Daha isteklidir kalbim kanını zehirlemeye
Bana dudaklarındaki gizemli patikadan bahset
Kaç haneden kaçtığından falan
Kirli öksürükler savur hayatın sahnesine
Ve aynı nezaketle zihnimdeki örümcekleri temizle

Ben bir kuyuyum, uykuluyum
İçimde uzun gökdelenlere kaçak çıkıyor bu tavrın
Bu sokaklar acıları hatırlatıyor son içtiğim votkayla birleşince
Annemi özlüyorum
Temiz kalmış sevgileri
Büsbütün gömülüyüm dudaklarında
Aldırmıyorum buna
Viraneler hayatı aklamaz
İçindekileri saklar yalnızca!
Yıkılmaya hazırla beni
Yapış ruhumun küflü duvarlarına
Sakın! Işıkları yaaakma!

Gözlerinde bir“Touch and go” bakışı
Muhakemesi yapılmamış zayıf duygular
Ellerini yakamdan uzak tutma
Bir kırmızı ruj bırak oraya
Cehennemi biriktir
Kuyunun başında bekleyen
Kova olmak için bütün denizleri içmelidir
Cam kenarında hazanı kıskandıran kadın
Overlok tanrıçası
Kaslarımdan ölü gelinler fışkırıyor
Ağıt mı bu?
Dev bir mezar taşındayım ve bitkinim
Beklemek gibi telefonun ucunda sevgilinin sesini
Hayattayım ve gerginim

Meyhanelerce içtim
Bir boka yaramadı aşk
Evrenden geçtim
Devrinden geçtim
Senden vazgeçmedim!

Ufacık bileklerini kesen bir çocuktun sen
Manipüle edilmiş hayallerimin kısrağı gibi
Büyüyordun karanlık bir yerde
Bıraktığım yerde
İçimdeki gelincikler için
Son parçanı çal lütfen “hoşça kal” diye bitsin
Çünkü sen, zihnimdeki tarlalara yakışan
Korkunç ve esrarengiz kenevirsin,

Geçmişe siğilli anılar bıraktım
Bir gün
Bir çocuk annesine,
O bir kurbağa mıydı? Desin
Ellerini toprağa çalıp öylece
Geleceği ızdırapla beklesin

Bir gün
Bir çocuk masallarda,
Yıkanırken anadan üryan
Kabulümdür cinayet
Mahalline sen gel, sesin gelmesin!