Avşar Elleri Şiiri - Hasan Salih Küçük

Enginli,yüksekli dağların vardı
Kekik ve papatya koku salardı
Kuzusuyla,keçisi seker oynardı
Meraların parsele,ayrılmış köyüm.

Sürülmüş yolların,at geçemiyor!
Kurumuş pınarların,su içilmiyor
Kaplumbağa,kurbağa can çekişiyor
Çayırında turnalar uçmuyor köyüm.

Saklambaç,körebe nostalji olmuş
Yağmayınca rahmet,ekin kavrulmuş
Verim azalmış,toprak yorulmuş...
Karatoprak yasa bürünmüş köyüm.

Hatır-gönül şimdi beş par'etmez
İki komşu katıpta koyunun gütmez
Dört kişi kazanır,bir eve yetmez...
Bereket zay olmuş ne deyim köyüm.

Bayramlıklar dikilirdi en alâsından
Uyur,uyanırdı çocuklar rüyasından
Çeyiz göz nuruydu,gönül tasından
Modaymış,gösteriş ne deyim? köyüm.

Ve faizin adını kâr payı koyduk
Fakirin yerine,zenginleri doyurduk
Titremedi vicdanlar,sattık,savurduk
Ahiret yurdunu bilmedik köyüm...

Akraba deyince,akan sular dururdu
Merhemdi selâmın,yaralarım sarardı
Kul Salih düşünde mazisini arardı...
Kabuk bağlar'mola,yaram Avşarlı...